Het verhaal van de brugwachter

Op een koude middag vlak voor kerst zat de brugwachter in zijn knusse brugwachtershuisje, waar een klein kacheltje gezellig brandde. De ramen waren beslagen door de kou die buiten heerste, maar hij hield standvastig de wacht. Een kop dampende koffie stond naast hem, en hij keek uit over de mistige haven.

De schepen, prachtig verlicht met fonkelende kerstlichtjes, begonnen een voor een aan te komen. Ze wilden allemaal thuis zijn voor kerstavond, en dus vormden ze een keurige rij, wachtend tot de brug open zou gaan.

Een luide bel klonk door de lucht, en de slagbomen gingen naar beneden. Fietsers met fietstassen vol kerstboodschappen stonden ongeduldig te wachten. Ze verlangden ernaar om snel naar huis te gaan om de laatste voorbereidingen voor kerstavond te treffen.

Langzaam en majestueus ging de brug open. Onder de brug werd het geheime rolbascule mechaniek in werking gezet. De schepen voeren één voor één onder de brug door, de haven in. De brugwachter hield zijn hengel met de klomp vast, en de scheepseigenaren stopten er het benodigde geld in. Dit keer echter, als teken van waardering voor de altijd vriendelijke brugwachter, stopten ze er ook een extraatje bij.

Naarmate de middag vorderde, kwamen er steeds minder schepen binnen. Toch bleef de brugwachter geduldig wachten. Hij keek op naar de imposante Grote Kerk aan de overkant van het water, die opdoemde in de donkere middag. Het begon al bijna schemerig te worden, maar hij was nog niet van plan om naar huis te gaan. Er was nog één ligplaats vrij, en hij wist dat deze plaats bestemd was voor een speciale gast.

Toen, uit het niets, begon een sneeuwstorm te razen. De ramen van het brugwachtershuisje besloegen nog meer en het zicht werd slechter. De brugwachter wreef over zijn handen om ze warm te houden en keek naar buiten.

Plotseling zag hij in de verte een zwak lichtje. Hij pakte zijn verrekijker en tuurde intens. Het lichtje kwam langzaam dichterbij en zwaaide heen en weer als een teken van herkenning. Zijn hart maakte een sprongetje toen hij de aankomende gast herkende.

Daar aan het roer, stond zijn zoon, met een grote glimlach op zijn gezicht. De brugwachter opende de brug en liet zijn zoon de haven in varen. Allebei waren ze verkleumd van de kou, maar hun harten waren warm van vreugde.

Samen keerden ze terug naar het eenvoudige huis van de brugwachter. Familie kwam bijeen, en ze zaten gezellig aan de kersttafel. Ze deelden verhalen en lachten, en de warmte van familie en liefde vulde de koude kerstavond. De brugwachter besefte dat dit het mooiste kerstcadeau was dat hij zich had kunnen wensen: herenigd te zijn met zijn zoon op deze sfeervolle kerstavond.